د دايره المعارف فارسي په 179 مخ كي چه د غلام محسن مصاحب په سرپرستې ليكل شوي دي . د افغانانو سره د تماس نيولو په ترس كي داسي راغلي دي: عمده ترين قپايل هندو آريايي افغانستان قبيله يي پاشايي است كه نام محلي ان دهګان است و ساكن كوهستان كاپل و دره سفلاي كنر....
همدارنګه د بغستان د ډبر ليك دوه نيم زره كلن شعر او يا اخلاقي حماسي ته ( ني اريكه آهم ، ني دروجن آهم ، ني زوركر آهم ) چي د ايران د هخامنشي كورني د يو مشهور پاچا لوي داريوش په امر كيندل شوي دي. (۲) چي ځير شو دا په ډاګه څرګنديږي چه د دغه آريايي شعر زياتره اصحلاحات د فارسي او پښتو ژبي څخه زيات په پشه يي ژبه كي تر اوسه په همغه بڼه خوندي دي. لكه (آهم) چي په فارسي كي بودم او په پښتو كي وم ترجمه كيږي . په پشه يي ژبه كي اوس هم په همدي ډول كارول كيږي چه په ځينيو لهجو كي په آكم او آنم هم اوښتي دي . همدي توګه اريكه چه د پشه يي اريك يعني اوريدو څخه اخيستل شوي او دامعنا لري چه دهيڅ چا بي ځايه شطنت مي نه آوريده او هم ورواجن چي دروغجن پرته په پشه يي ژپه كي پاتي او پي ارزش سړي او تن ته هم وايي . چي په دي توګه ويلي شو چي دا يو پخواني پشه يي شعر دي . له بلي خوا د(ملنډا پينه) كتاب په هكله د ښاغلي محمد پرويش شاهين ليكني چي دساپي نشراتي ارګان د (ورځ) مجلي د دويم كال په دريمه ګڼه كي كړي دي ډير په زړه پوري حقايق را برسيره كوي چي د هغه په يوه برخه كي داسي لولو (ددي په ړومبني جلد كي ډيري د كار خبري راوړي شوي دي. دا كتاب چيرته و، څنګه پيا موندلي شو، دا چيرته ليكل شوي وو، دلته سيلون ته څنګه راوړي شو. ددي په څومره ژبو كي ترجمي شوي دي . كومو كومو ملكونو ته وړي شوي دي... دا يوه خبره ټولو عالمانو منلي ده چه كتاب د شمال غرب له لوري را په مخه كړي شوي دي . بيا يو بل بدهي كتاب كي خو خبره دي ته هم راوستل شوي ده چي دا كتاب په پشا يي ژبه ككي ليكل شوي دي . دغه پشايي ژبه د چا مورني ژبه و چه دا كتاب يي له دي ځايه سيلون په ويوړه ......
زه په دي پسي ولګيدم په نوره ډيرو بدهي كتاتونو كي مي دغه د پشايي ژبي دا خبري ولوستلي او ښه پوره مواد را سره باليي او پښتو په نوم ديو كتاب په ليكل شروع كړل......) له دغو يادونو څخه دا جوته كيږي چي پشه يي ژبه يوه ډيره پخواني ، د كتني وړ او مهمه ژبه تيره شوي . او د غلام محمد غبار دليكني په اساس د لرغوني آريايي او ګندهاري ژپو اوسني پاتي شوني ده (۳) خپله دا د (ملنډه پينه ) كتاب چي ډير پخواني كتاب دي په پشه يي ژبه كي ملنډا وپيژنه معنا لري او كيدي شي همدا مفهوم او معنا هم ولري . پشه يي د تاريخ په اوږدو كي د الينا، ګندهاري، داردي او نورو نومونو هم ياد شوي او يو ډير پخواني نوم دي چي په لرغونو وختونو كي د پيشاچه، بهشه، او پاشياي په بڼه هم ليكل شوي او له نن څخه پنځه سوه كاله د مخه ظهيرالدين بابريي هم يادونه كوي. خو سره له دي چي ځيني هغه كسان چي ډير لږ معلومات لري او يا نه غواړي حقايق را برسيره كړي ، د كوم سوچ او دقت او غورځنګ پرته نيمګړي نا سم او هر څه چي يي په مخه راشي را اخلي او دچا خبره خپل ياسين پري پخوي او د كوم بل غرض له مخي ليكنه كوي لكه چي وايي ( پشه يي كلمه له دوو برخو مركپه ده (پا) د تسليم په معنا (شي) سر په معنا چي ټوله معنا يي تسليمي او سرټيټول دي..... لرغوني او اوسني كونړ-274 مخ) حال دا چي په هيڅ په كومه ژبه او لهجه كي (پا) تسليم او (شي) سرته نه وايي او له بلي خوا د جنګنامه درويش محمد خان غازي په نامه كتاب كي چي په 990 هجري قمري كي ليكل شوي د هغه په اوم او څوارلسم داستا نونو كي د پشه يي قوم او خلكو يادونه شوي چي ځيني يي مسلمان او زياتره يي لا په اسلام پاك دين مشرف شوي نه وو چه دلته كافرو ته يي هم پشه يي ويل شوي دي . چه دا خپله د مخكيني غرض نظريي د ناسموالي ښكاره ثبوت دي . چي هيله ده دغه ښاغلې له دغه شان له حقيقت څخه ليري معنا ګانو له وړاندي كولو نه ډډه وكړي . ځكه چه ټول افغانان د ګډ تاريخ ، برخليك ، فرهنګ او وياړونو خاوندان او د افغاني سمسور ګلبڼ ښكلي ګلان دي.
ماخذونه:
۱- د آريانا مجله - ۲۷۶ گڼه ۱۳۴۷ كال ۲۶ مخ يعقوب حسن ژباړه
۲- د پښتو ادبياتو تاريخ - لومړي ټوك - ۲۵۹ مخ د عبدلحي حبيبي ليكنه
۳- جغرافيايي تاريخي افغانستان- ۷۵مخ تاليف مير غلام محمد غبار
